Sum ferðalög eru

   minnisstæðari en önnur hvort sem þau eru stutt eða löng. Af öllum mínum flugferðum er mér ein minnisstæðari en aðrar en það var þegar ég var ein þriggja farþega í lítilli vél og það var einn flugmaður. Það er þó kannski ekki flugferðin sjálf sem er mjög svo minnisstæð heldur það sem á eftir kom.

  

   Þetta var í byrjun júlí 1965. Ég hafði farið í mína fyrstu utanlandsferð – fljúgandi, til Englands, hafði komið þar einu sinni áður, með skipi. Það var ekki eins auðvelt þá og nú að komast á milli landshluta og ég hálfgerður strandglópur í Reykjavík. En þegar ég heyri auglýst í útvarpinu að Gunnar og Bessi yrðu á skemmtun hjá Agli Rauða í Kirkjubólsteigi hringdi ég í annan hvorn þeirra og spurði hvernig þeir færu austur. Svör voru greið og leyfi fyrir að fljóta með þeim góðfúslega veitt. Við flugum sjónflug austur í því albesta veðri sem ég hef flogið í. Landsmót UMFÍ var haldið á Laugarvatni þessa helgi og þar yfir flugum við hring. Þarna var haldið eitt stærsta landsmót UMFÍ sem haldið hefur verið. Ekki hvarflaði að mér að ég ætti tveimur árum seinna eftir að sitja fyrst kvenna í landsmótsnefnd en það fór þó svo, og ég og skemmtikraftarnir tveir áttum eftir að hittast á vettvangi sem að því móti laut.

  

   Ungmenna- og íþróttasamband Austurlands hélt til margra ára útiskemmtun í Atlavík. Innkoman af þessum skemmtunum stóð undir rekstri sambandsins um árabil. Það gerist svo 1966 eða 67, að ég er ásamt fleirum að undirbúa hátíðina í Atlavík. Meðal skemmtikrafta voru Gunnar og Bessi. Við hittumst þarna í gamla húsmæðraskólanum í morgunmat að morgni sunnudags og heilsumst. Svo líður fram að skemmtun og í Rjóðrinu þar sem skemmtidagskráin fór fram eru 3 – 4000 manns, stærsta skemmtunin til þessa. Ræðumaður dagsins var Elma Guðmundsdóttir og að skammlausri ræðu hennar lokinni, sem er tilefni til annarar sögu, koma aðalhetjurnar fram, Gunnar og Bessi. Þeir fóru auðvitað á kostum eins og alltaf en minnisstæðastur er mér endirinn. Bessi er við hljóðnemann. Hann lítur yfir mannfjöldann, eins og hann sé að leita að einhverjum og segir svo: Elma, skimar aftur í kringum sig og bætir við: Elma mín, hvar sagðurðu að tjaldið þitt væri?

  

   Enn get ég upplifað hreiminn í rödd hans, áleitinn og syngjandi og ég man hvað ég roðnaði.

Athugasemdir

[Edda Agnarsdóttir, 10.3.2007 kl. 20:47]

Já Hulda mín. Ég var á landsmóti UMFÍ á Laugarvatni sælla minninga og ég man mest eftir kossunum sem ég átti með strák sem ég man ekki nafnið á lengur og auðvitað þessari bongó blíðu sem var heitara  en nokkru sinni síðar!

ps. En var þetta ekki 1966? 

[Eg. (IP-tala skráð) 10.3.2007 kl. 21:04]

Það er trúlegt en þvílíkt dýrðarveður og tæifæri til að kyssast!