Farsímafargan

Þar kom að því. Það er nú bannað að tala í síma á ákveðnum svæðum í strætisvögnum og lestum í Stokkhólmi. Ástæðan er sú að margir farþegar voru orðnir leiðir á því að þurfa að hlusta á tillitslausa samferðamenn sína tala hátt og viðstöðulaust í símann. Ég er ekkert hissa á þessu. Við sjáum nú þegar á fjölmennum afgreiðslustöðum tilmæli um að tala ekki í síma á meðan á afgreiðslu stendur. Sumir taka ekki mark á þessu og virða tilmælin að vettugi. Ég var vitni að þannig framkomu á Egilsstaðarflugvelli fyrir skömmu. Þjóðþekkt kona hjá alþjóðlegu fyrirtæki sinnti þessu ekki og brást reið við þegar afgreiðslumaðurinn benti henni á tilmælin.

Annars getur þetta litið svona út: Ég var að fara frá Reykjavík norður til Akureyrar fyrir skömmu, en þegar ég kom í Hrútafjörðinn varð ég að stoppa í Staðarskála og fara á klóið. Ég fór á básinn og setti mig í stellingar á setunni. Alveg um það leyti sem aðgerð var hefjast heyri ég sagt í básnum við liðina "Hæ, hvernig gengur?" Ég er nú ekki þessi týpa að hefja samræður við ókunnuga á klósetti í veitingahúsi um það leiti sem ég er að hefja rembingin. En ég vissi ekki hvernig ég átti að taka þessu svo ég svaraði, "Nú svo sem ekki illa" Þá heyrist úr hinum básnum "Jæja, hvað ertu að stússast?" Var einhver að tala um bjánalegar spurningar? Mér var farið að finnast þetta dálítið þreytandi, en ég svaraði "Ég er á leiðinni norður en varð að skreppa á klóið." Þá heyri ég, "Heyrðu, ég verð að hringja í þig seinna. Í hvert skipti sem ég reyni að tala við þig svarar einhver rugludallur hér við hliðina á mér!"