Gleðilegt sumar

24.4.2008 | 10:37

Ætli nokkur þjóð syngi eða kveði jafnmikið um sumarið og Íslendingar? Það er sennilega kærkomnara okkur en flestum öðrum nema ef skyldi þeim þjóðum sem búa við minni birtu og við yfir vetrarmánuðina. Sumarið hefur verið skáldum yrkisefni og ég held að allir Íslendingar kunni kvæðið um lóuna. “Lóan er komin að kveða burt snjóinn...” er svo sem ekki bara sungið við sumarkomuna, kvæðið er líka sungið á þorrablótum og sýnir það kannski best hug okkar til sumarsins. Páll Ólafsson hitti í mark með “Lóunni”

“Þegar vetrar þokan grá þig vill fjötra inni” kvað Þorsteinn Erlingsson. Í ljóðinu hvetur Þorsteinn okkur til að hugsa til liðinna gleðistunda og alveg eins og Páll Ólafsson gerir, hvetur okkur til að hrekja depurðina á brott og ljóð þessum lík má finna eftir fjölmarga höfunda.

Mér er hugleikið ljóð Jónasar Hallgrímssonar “Nú andar suðrið...”. Um ljóðið segir að þetta sé sonnetta að forminu til og er sögð vera fyrsta sonnettan sem Íslendingur yrkir, en Jónas orti hana árið 1844 tæpu ári áður en hann lést. Kannski er það sunnanblærinn sem höfðar til mín en auðvitað er lag Inga T Lárussonar tær snilld. Sem “þorpari” alin upp við sjó höfða meira til mín en flest annað ljóð kennd við sjóinn. Bæði venjuleg ljóð og sönglög.

Matthías Johannessen hittir naglann á höfuðið þegar hann segir:

“… hlátur þinn berst með vorgolunni, hlátur þinn öldugjálfur við bundna tjargaða báta,
blóðgaður marhnútur og beita sem fer með hugsun þína á fund óveiddra fiska …”

Og um huga minn fara minningar tengdar fjörunni – sem var, nýveiddir fiskar á íshúsbryggjunni og tjargaðir nótabátar neðan við Kelahæðina.

Gleðilegt sumar

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 10:44 | Facebook