Einn mola takk!

Ég fór í heimsókn til móðursystur minnar sem dvelur á öldrunardeild FSN. Það er auðvitað ekki í frásögur færandi nema hvað "sykurmolana" snertir. Nei ekki hljómsveitina, heldur þessa hvítu sem maður fær með kaffinu. Það gerðist nefnilega á þessari deild að farið var að skammta vistmönnunum einn sykurmola með kaffinu. Þeir máttu ekki fá tvo því það átti að spara.

Þetta gekk um nokkra hríð og enginn kannaðist við að hafa sett þessa reglu. Starfsfólkið í eldhúsinu þvertekur fyrir að þetta sé frá þeim komið, en hefur heyrt söguna. Hvað um það í stað þess að færa frænku minni blóm eða konfekt, færi ég henni næst einn pakka af molasykri, hún notar nefnilega alltaf tvo mola með kaffinu.

Nota bene. Það er búið að afnema þessa reglu, sem enginn kannast við að hafa sett. Nú bryðja allir á deildinni molasykur eins og þeir geta!

Athugasemdir

[Edda Agnarsdóttir, 12.5.2008 kl. 23:24]

Þetta eru nú ekki molar lengur - eins og mótað duft í sykurlíki! Þeir voru betri áður fyrr, grófir, harðir og lengi hægt að dýfa í kaffið og sjúga.