Fiskbúðingur og svískjugreytur

Ég borðaði með Jerry sem ég hef kallað Forrest Gump og þremur vinum hans. Ég var að koma heim úr löngum göngutúr í bænum, fór til kaupmannsins á Horninu til að kaupa mér að borða og nesti fyrir sjóferðina á morgun þegar ég rakst á Jerry. Hann vildi endilega að ég kæmi með honum heim að smakka á einhverju sem hann sagði að væri bakaður fiskur. Vinkona hans hafði gert þetta í gær. Ég ákvað að fara með honum og fór aftur inn í búðina til að fá að geyma pokann minn. Þetta fór nú svo að ég borðaði með Jerry. Roman, Kristó og Benjamín en þeir búa allir saman á Bröttugötu 20. Lýsingarnar sem Jerry gaf mér af væntanlegum mat voru þesslegar að ég vissi eiginlega ekki á hverju ég átti von. Einhverju þó ákaflega sérstöku. Móttökurnar voru höfðinglegar og mér boðnir ávexir þegar ég vildi ekki úkraníska koníakið hans Romans. Maturinn var frábær, sveskjugrautur (vantaði bara rjómann) og fyrirtaks fiskbúðingur. Allar samræðurnar og maturinn tóku svo langan tíma að pokinn minn með öllu er enn hjá Jóhnnesi Adréssyni kaupmanni.Það er með ólíkindum hvað þetta fólk sem ég er með í skólanum er áhugasamt um Ísland. Þekkirðu ekki Ögmund Jónasson, spurði Kristó. Nei sagði ég en ég veit hver hann er. Í ljós kom að Kristó hafði farið á námskeið í Háskóla Íslands og búið heima hjá Ögmundi. Jerry sagðist hafa búið á Bessastöðum í 3 daga en þegar ég sagði honum að það væri bústaður forseta landsins, hafði hann búið í nágrenninu og verið í viku í Reykholti. Roman hafði líka verið á klakanum og honum finnst Laugarvegurinn æðislegur. Benjamín er hámenntaður í norrænum fræðum, hefur lesið allar formbókmenntirnar og á þann draum heitastan að koma til Íslands. Þetta voru borðfélagarnir mínir í kvöld. Og – ekki hlægja – borðhaldið byrjaði með borðbæn. Ég get svarið það eins amerískt og hægt er að hugsa sér en við fimm vorum frá jafnmörgum löndum..Við vorum á menningarlegu nótunum í skólanum í dag. Fyrirlestur um færeyska menningu og heimsókn í listasafnið.  Þetta slór á mér í bænum í dag, sem var stútfullur af ferðamönnum, maturinn að Bröttuhlíð 20, gerði það að verkum að ég trassaði heimaverkefnið mitt. Það þýðir að á morgun verð ég að kíkja á blaðið hjá Önnu. Veðrið í dag var það besta sem hér hefur komið í allt sumar. Það spáír hlýju veðri á morgun en skýjuðu. Læt þetta duga í bili en ég hef frá svo mörgu að segja að mér líður hálf illa að hafa ekki aðgang að netinu hérna. Má þar nefna skrif í færeysku blöðunum um strandið við Flesjar, Sumarstefnuna í Klakksvík, væntanlegan sjómannadag líka í Klakksvík, væntanlega ferð á Slættarnes og guð má vita hvað meira.

Sól og hlýtt

   Það var ekki lítið sem við fengum að vita um jarðsögu Færeyja í gær. Flottur fyrirlestur og mjög áhugaverður sem endaði á náttúrugripasafninu. Eitt vafðist þó svolítið fyrir mér af hverju samanburðurinn var nánast eingöngu á milli Færeyja og Hawai í fávisku minni hélt ég að nærtækara væri að bera saman við næstu lönd, sérstaklega þó Ísland.Skemmtilegustu tímarnir eru hjá Zakaríasi. Þá tölum við færeysku og þeir tímar líða alltof fljótt. Tímarnir hjá Randí eru líka frábærir. Skemmtilegur og umfram allt líflegur kennari.

Nú er búið að ákveða að við förum í siglingu undir Vestmannabjörgin á fimmtudagskvöldið, eða seinni partinn þann dag. Er þetta gert vegna óhagstæðrar veður spár á laugardaginn. Fyrir mig er þetta happafengur, þá get ég farið með Tóru og Hassa á Slættarnes á laugardaginn ef veðrið verður þá skaplegt.       

Þar sem ég sat og beið eftir strætó, eftir langa göngu, hugsaði ég með mér að hefði ég satið þarna og beðið fyrir svona 25 eða þrjátíu árum eða svo hefði örugglega einhver verið búinn að stoppa og bjóða mér að keyra mig. En þetta er öðruvísi í dag. En Færeyingar eru einstaklega hjálpsamir og vil ég segja ykkur litla sögu sem gerðist í dag. Þegar strætóinn loksins kom, þið vitið tíminn er svo langur að líða þegar maður bíður, hoppaði ég bara upp í. Ég tók samt fljótlega eftir að ég var að fara nýja leið. Fyrir gleðilega rest var vagninn kominn nánast á hæsta punktinn við Þórshöfn og ég ein í vagninum fyrir utan bílstjórann. Útsýnið var ægifagurt. Sólarlaust en bjart og logn. Ég horfði hugfanginn yfir bæinn, höfnina og nálægar eyjar og tók ekki eftir að vagnstjórinn væri að tala við mig. Það hlaut þó að vera því ég var eini farþeginn. Hvert ætlaðir þú spurði hann. Á Jóhannesar Paturssonar götu sagði ég. Ég fer ekki lengra sagði hann, hérna verður vagninn til hálf átt. Klukkan var sex. Ég sá strax að ef ég ætlaði að ganga heim tæki það ekki minna en einn og hálfan tíma svo ég spurði hvort ég mætti bíða. Bíddu sagði hann. Fór í talstöðina og spurði einhvern vagnastjóra hvort hann gæti komið við á tilteknum stað sem hann nefndi. Hann talaði einhver ósköp og sagði svo að hann myndi skutla mér á umrædda stoppustöð, sem hann og gerði. Sjáið þið fyrir ykkur bílstjóra í Reykjavíkurstrætó skutla ykkur nokkurra kílómetra leið? Til dæmis úr efra Breiðholti í það neðra. Mikið andskoti skammaðist ég mín en báðum fannst okkur þetta þó broslegt og líka vagnstjóranum sem tók við mér. Hann brosti laumulega út í annað og við eigum saman lítið leyndarmál, sem ég er þó að segja ykkur. Ég held að ég sleppi strætó á morgun.  

Ég ætla að skrifa hérna fyrir ykkur sem þetta lesið Letingjavísuna færeysku, en hún er svona: Mánadag havi eg einki at gera, týsdag havi eg góða tíð. Mikudag má mín frídagur vera, hósdag gangi eg tonkum í. Fríggjadag geri eg hvat eg vil. Leygardagur stundar halgan til, og og so er vikan úti.

Persónuleg hús og blítt fólk

   Hefði einhver sagt mér að ég ætti eftir að verða strætófíkill þá hefði ég auðvitað hlegið. En það er ekki verri fíkn en hver önnur. Ég fer í strætó hérna í Þórshöfn og ég er ekkert að bíða eftir strætó ég tek bara þann vagn sem kemur fyrstur á stoppustöðina sem ég býð á. Þetta þýðir auðvitað að ég er stundum að fara lengri leiðina, en það gerir bara ekkert til. Það er alltaf eitthvað nýtt að sjá og ég nýt þess.  

   Mér finnst húsin hérna eitthvað svo miklu persónulegri en heima á Fróni. Mér finnst í raun og veru engin tvö hús vera eins en er þó viss um að svo er. Þau standa bara ekki hérna hlið við hlið, svo ég tali nú ekki um í löngum röðum. Eins og ég hef áður sagt er frítt í strætó og einn bílstjórinn sagði mér að það notuðu fleiri strætó en áður, en þetta er eins árs tilraun hjá borgarstjórninni. Þórshöfn spannar orðið býsna stórt svæði en þó það sé gaman í stræó hef ég ekki ennþá lent í Kollafjörð eða á Velbastað.Það var einkennilegt að labba í bæinn á sunnudaginn. Það sást ekki ein einasta manneskja á götunum og örfáir bílar voru á ferð. Ég ætlaði bara ekki að trúa þessu en svona var það samt. Það eru ótrúlega margir matsölustaðir hér í Þórshöfn og ennþá ótrúlega að þeir skuli þrífast í ekki stærra samfélagi. Þetta hef ég eftir leigusala mínum, sem bauð mér í kaffi og tertu á sunnudaginn.  

   Það var býsna annasamt í skólanum í gær. Kennslunni breytt þannig að nú erum við hluta dagsins í 10 manna hópum og það er bara töluð færeyska, mér finnstt að þetta hefði átt að gera strax í upphafi. Fyrirlesarinn í gær fjallaði um Færeyjar samtímans og kom oft inn á að Færeyingar sækju margt til Íslands meðal annars væri afstaða þeirra til Evrópska efnahagssvæðisns sú sama. Mér varð á að kreppa handlegginn og segja; yes. og uppskar mikið klapp fyrir!   Hann hékk þurr í gær og það var bara hlýtt á tímabili. Ég fór í Norræna húsið. Þar var rúmlega vikugamalt Morgunblað og látum það nú vera, en færeysku blöðin voru líka vikugömul. Er þetta fólk virkilega ekki að vinna vinnuna sína, eða á þetta að vera svona. Þetta eru eins og sumar heimasíður, þar er fólk sem er ráðið til að sjá um þær, en vinnubrögðum margra þeirra er mjög ábótavant.

   Ég verð að deild með ykkur einu ljóði sem ég fann, mér finnst það bara svo yndislegt. 

Eg oyggjar veit

Eg oyggjar veit, sum hava fjøllog grøna líð,og taktar eru tær við mjøllum vetrartíð;og áir renna vakrar harog fossa nógv;tær vilja allar skunda særí bláan sjógv.Gud signi mítt føðiland Föroyar.  

Allt gott hér í Færeyjum - frítt í strætó

Það eru framlenginarsnúrur hér um allt og ég, þessi rafmagnsfróða manneskja, veit stundum ekkert í minn haus. Það þarf að slökkva já eða kveikja á viðeigandi rofum. Ég lenti í mesta baksi í gærmorgun þegar ég ætlaði að fara að þvo. Þegar ég hafi loksins skilið stillingarnar á þvottavélinni og ætlaði að kveikja á henni gerðist ekkert. Það tók mig nokkra stund að finna aðalrofann, stóra gráa sveif uppi undir loftinu á þvottahúsinu. En það tókst og vélin fór í gang. Verð fróðari þegar ég nota þurrkarann hélt ég en svo var ekki! 

Já ég ætlaði að segja ykkur frá færeyska dansinum í fyrrakvöldi. Við nemendurnir mættum nánast allir. Turid tók nokkur spor til að sýna sporin, það eru ekki allir eins heppnir og ég að hafa stigið færeyskan dans á mörgum góðum stundum. Boðið var upp á kaffi og meðlæti. Upp út níu komu félagar úr dans- og kvæðafélagi Þórshafnar og færeyskur dans var stiginn af miklum móð til hálf ellefu. Stigað fast og fjöl og fast kveðið. Mikil skemmtun. Nú þarna var auðvitað einn íslendingur og hafði meira að segja unnið í Dráttarbrautinni 1973. Hann minntist helst Ragnars hafnarstjóra og spurði hvað hefði orðið um strákinn hans sem hugsaði bara um hesta!Það hefur ekki verið hægt að segja neitt gott um veðrið þessa daga sem ég hef verið hérna. Endalaus rigning og það er sama hér og heima; veðurfræðingar ljúga! Aðalveðurfræðingurinn hérna var líka aðal kvæðamaðurinn í fyrrakvöld, kannski hefðum við átt að stíga sóldans, en höfum líklega stigið regndans.

Það varð loksins skaplegt veður seinnipartinn í gær, en framan af degi rigndi. Fór í Norræna húsið til að fletta íslensku blöðunum en þá voru þau horfin. Fór svo seint í gærkveldi út að borða með Svanhildi og Dabba, en hann er að fara til Brussel í dag. Við Svanhildur ærlum að gera eitthvað saman, t.d. að fara á Sjómannadaginn í Klakksvík 18. ágúst.

Ganga og færeyskur dans

Ég hef ekki verið svona hátt uppi, í þess orðs fyllstu merkingu það er að segja á tveimur jafnfljótum, í háa herrans tíð. Það var gönguferð úr skólanum til Kirkjubæjar og yfir fjall að fara. Nei, nei ekki svo hátt, bara jafnt aflíðandi sagði umsjónarmaður hópsins. Komst þó lifandi alla leið en drottinn minn ef þetta er það sem fjallgöngufólk er að sækjast eftir, þá bið ég það bara vel að lifa.Það var skítaveður og rigning með köflum. Það hafði þó spáð ælingum og sólglottum en það stóðst ekki, nema ælingarnar komu. Svo hvasst á köflum að ein stelpan sagði þegar ég bauðst til að taka bakpokann hennar; nei ég þori þess ekki ég er svo hrædd um að fjúka. Stígarnir sem við fórum eftir voru ákkúrat fyrir kindur með mislanga fætur, svona til að ganga í hlíðum. Meira að segja mamma sem alltaf gekk eins og fyrirsæta, svona með aðra löppina beint fram fyrir hina, hefði varla meikað þetta. En við komumst öll, nema þessi sem át úr salatskálunum, honum var ekið.Við fengum að venju góðar móttökur á Kirkjubæ. Staðarhaldarinn sagði okkur sögu staðarins og var gaman fyrir mig að vera eini íslendingurinn í hópnum. Eins og hann sagði við mig þegar við kvöddum ég held mest upp á Ísland á eftir Færeyjum. Ég sagði honum að ég sneri þessu við héldi mest upp á Færeyjar á eftir Íslandi. Já það er gott að vera íslendingur í Færeyjum. Ég fann það líka vel þegar ég fór á fund í gærkvöldi.En það er ekki allt búið enn. Það er Færeyskur dans í skólanum klukkan átta í kvöld. Ég fer auðvitað þangað. Er búin að fara í sturtu, hefði viljað leggjast í heitt baðkar til að lina upp vöðvana, því er viss um að ég fæ alveg hroalega harðsperrur á morgun. Bjó mig samt svolítið undir þessa göngu í gærkveldi með því að labba um í góðan tíma.Aðeins að kennslunni. Þessi 30 manna hópur sem ég nú tilheyri en samansettur af fræðingum í tungumálum. Unga konan sem ég sit hjá er alveg einstök, allt sem viðkemur tungumálum, málvenjum og málfræði er eins og opin bók fyrir henni. Og þegar ég sagði staðarhaldaranum á Kirkjubóli að við værum 4 hérna sem töluðum íslensku, sagði hún ósköp hógvær, og ég líka. Það fer öll kennslan fram á ensku og finn ég mikið til þess að skilja ekki allt sem sagt er. Gengur vel í öllu öðru en málfræðiheitunum og fyrirlesarnir er með ansi stembið mál. En þetta er gaman. Þarf að lesa einn málfræðikaflam fyrir mánudaginn og 3 kafla í textabókinni. Verð að standa mig í þessu því ég gerði ekki síðast það sem fyrir var sett. Var að hlægja með Ingibjörgu og Dabba.Og svona var í Kalkksvík:Amy Diamond fór á pall á Summarfestivalinum í oysandi regni og nakað av vindi var eisini, men heitu rútmurnar savnaðu fleiri túsund á Vágsbø
Talan var um sól og summarrútmur, ið mest bjóða til stuttar buksur, sól, bambussmáttur og heitan dans, tá Amy Diamond fór á pall á Vágsbø. Men veðrið spældi ikki við. Tað oysregnaði og eitt lot var eisini. Alt meðan pallurin tyktist í syrgiligari standi, og baktjaldið smoygdi sær niðureftir, fór tónleikabarometrið uppeftir. En svo skein sól!

Bara gaman

   Átti frábæran dag í gær. Eftir skóla fórum vid í skoðunarferð um gamla bæinn og eftir það fór ég med Dabba Samma og Svanhildi Óskars og var med þeim til kvølds. Við Dabbi fórum í búðir á medan Svanhildur lét gera vid tølvuna sína. Við fórum svo að Hvítanesi og horfðum á skipsstrandið á Flesjum. Borðuðum á Hótel Færeyjar og kaffi á eftir á litlum vingjarnlegum stað í miðbænum. Mikið óskaplega skemmtum við okkur vel og hlógum mikið. Við hittumst sennilega aftur á sunnudaginn og borðum þá saman.      Nýr nemandi kom í hópinn í gær. Lítill kall frá Hjaltlandseyjum, hann lítur út fyrir að hafa dottið út úr einhverju ævintýri. Í gær var hann í tvídjakka, í fjólublárri skyrtu med gult bindi, með raud axlarbønd med rósum, tjúguskegg og strý út úr eyrunum. Hann talar svo hratt að jafnvel kennararnir eiga erfitt með ad skilja hann. Forrest Gump hvarf í miðjum tíma í gær, var eitthvað lasinn. Og konan er ekki ólétt, hún er bara svona hryllilega framsett og bumban sigin. Aumingja konan.Keypti mér lítið útvarp í gær, hef ekki enn kveikt á sjónvarpinu, held að það sé ekki af miklu ad missa. það á að vera gønguferð í Kirkjubæ á morgun. Held að það sé tveggja tíma ganga í það minnsta en vonandi verður ekki farid ef veðrið verður eins og nú, mígandi rigning.     Er að skrifa þetta á tølvuna í skólanum og er alltaf að villast á støfum. Skrifa meira í kvøld eða á morgun, en þar sem það er ekki netsamband þar sem ég bý þá verð ég ad fara á Hótel Førojar til ad komast í tølvusamband. Hvar eru øll þessi 13% karlmanna sem eru framyfir konurnar í Færeyjum?

Allt gongur væl

Kom hingað í fyrrakvöld eftir rúmlega klukkustundar flug frá Reykjavík. Mikið óskaplega má Flugfélag Íslands skammast sín fyrir þá afgreiðslu sem það veitir Flugfélagi Færeyja. Á samt ekki von á að það kunni að skammast sín. Við komumst af stað hálftíma eftir áætlaðar brottgör, seinagangurinn í afgreiðslu út úr landinu var slíkur.En það var gott flug en sú harkalegasta lending sem ég hef lent í og hljóðuðu margir. Tóra og Hassi biðu í flugstöðinni og fór ég með þeim heim. Við töluðum saman langt fram á nótt og í svaf til klukkan tíu í gærmorgun. Við fórum svo til Þórshafnar en ekki var annað viðkomandi en þau keyrðu mig þangað. Við fórum fyrst í SMS og síðan í heimilið mitt næstu þrjár vikur eða svo. Yndisleg kona tók á móti mér og ég tók ekki einu sinni upp úr töskum fyrr en ég koma heim eftir fyrsta skóladaginn. Við fórum og fengum okkur kaffi og tertu á kaffihúsi niður við höfn og eftir það fór ég heim, verslaði smávegis. Og síðan í fyrsta tímann sem var aðallega kynning og kvöldverður á eftir. Aðaltungumálið var enska en á námskeiðinu er fólk frá 15 löndum. Flestir frá USA og Canada. Það kom mér mjög á óvart þegar til mín kom ungur maður og talaði við mig á íslensku. Hann er frá Norður Dakóta og á ættingja í Mjóafirði og Eskifirði. Strákur frá Austurríki og maður frá USA hafa verið að læra íslensku og um tíma var talað saman á íslensku. Tvær stelpur önnur frá Canada og hin frá USA hafa verið á Íslandi og allt í einu var Ísland orðið aðalumræðuefnið á hluta borðsins.Ég er vitanlega aldursforsetinn! Auðvitað varð ég að vera eitthvað. Minnti mig á skólann okkar Stellu í Scharboroug þar sem við vorum aldursforsetar. Ég hélt lengi vel þegar við stóðum fyrir utan og biðum eftir að okkur yrði hleypt inn að þarna væri kona á mínu reki, en þegar nær kom sá ég að hún var ólétt, svo það gekk ekki upp.Við matarborðið sá ég í fyrsta skipti banana borðaðan með gaffli – auðvitað fyrir utan þá grilluðu með After eight bræddu ofan í. En ein stúlkan skar bananann upp og borðaði með gaffli. Einn ungur en svakalega stór og feitur frá USA tók hverja salatskálina á fætur annarri þegar allir voru búnir að borða og át afgangana upp úr þeim.Þetta verður spennandi, það er ég alveg viss um. Á laugardaginn á að ganga til Kilkjubæjar og taka með sér nesti. Ég held að ég nenni ekki að ganga þangað,  væri til í að fara með þessari óléttu í bíl. Langar meira að fara með Tóru og Hassa á Slættaranes en þangað hef ég ekki komið.

Á morgun verður hópnum skipt í tvennt. Annarsvegar verða þeir sem eitthvað kunna í færeysku og hinsvegar þeir sem ekkert kunna. Annars eru í hópnum upp til hópa ungt fólk sem hefur haft tungumál sem sérgrein í mörg ár. En það dugar þeim ekki hér. Eg hefur tosað föreysk i allan dag og tað gongur bara væl.

Ég er á leiðinni

   Þá er ferðin til Færeyja hafin. Fór að heiman á laugardagsmorgni og fer úr annað kvöld. Hef eytt þessum dögum í góðu yfirlæti hjá ættingjum og vinum og fer í jarðarför kærs vinar eftir hádegið. Það má eiginlega segja að þessi Færeyjarferð mín sé þeim sem ég fylgi til grafar í dag að kenna eða þakka. Saman sátum við í eldhúsinu heima hjá honum ásamt fleira fólki og ráðgerðum samskipti við Sandavogs Íþróttafélag. Auðvitað er það þakkarvert sem þarna gerðist. Þessi samskipti standa enn í dag og ég leyfi mér að fullyrða að hátt á annað þúsund manns hafa komið að þeim á einn eða annan hátt. Ég man eins og það hefði gerst í gær þegar hann hringdi í afmælisheimsókninni 1973 og sagði; Elma það er Færeyingur hérna sem segist hafa gleymt skegvunum sínum á Eskifirði. Hvorugt okkar gat skilið að það voru skórnir sem maðurinn gleymdi. Við giskuðum á rakvél og eitt og annað sem tengdist skeggi. Ári seinna vorum við á leið til Færeyja í fyrsta skipti og núna með flugvél frá Egilsstöðum. Vikuferð sem aldrei gleymist og ferðirnar síðan hafa verið reglubundnar annað hvert ár síðan 1975 með Smyrli frá Seyðisfirði og seinna Norrænu. 

   Ferðirnar innanlands voru líka eftirminnilega hvort sem var til Húsavíkur eða Reykjavíkur þar sen við vorum veðurteppt í viku! En nú er Siggi Björns allur, en eftir lifir minning um góðan drengs sem alltaf var tilbúinn að greiða götu félagsins síns. Það var sama hvort hann þyrfti að hlaupa í skarðið ef það vantaði mann í lið, eða smíða mörkin sem hann svo stóð í, já bara að nefna það. Ég er þakklát fyrir að hafa átt hann að vini.

Ættarmót, jarðarfarir og Færeyjar

   Ættarmótið fyrir norðan um helgina var frábært. Þarna mættu um 140 Petrungar, eins og við höfum kallað okkur, afkomendur Petrúnar Bjargar Gísladóttur. Það eru ekki allir sáttir við þetta nafn, ég veit ekki af hverju, ég er stolt af ömmu sem var kjarnakerling. Ég hef svo sem látið í ljós þá skoðun mína að við ættum að hafa þetta afkomendur Gísla Þorlákssonar. Þá kæmu systrabörn ömmu og hennar niðjar inn. Systir ömmu átti tvö börn þannig að sá hópur er ekki fjölmennur en amma átti tólf börn. Það var ákveðið að halda næsta mót eftir 3 ár og einn ættleggurinn kjörin til að sjá um framkvæmd þess.

   Frændi minn einn kom með mér austur og gisti í tvo daga. Á leiðinni heim fórum við að Kárahnjúkum og skoðuðum Hálslón. Ég veit ekki hvað menn eru að syrgja þarna í efra. Lónið veður flott og eyjan sem þar verður í miðju lóni á eftir að verða græn og grösug. Hlakka til að sjá þetta á næsta ári.

   Er það svo að þegar maður er kominn á þennan aldur að þá séu maður jarðarfarir nánast daglegt brauð? Mér finnst það. Var í jarðarför á mánudaginn og fer í aðra á morgun og þá þriðju á mánudaginn. Á samt ekki von á að ég fari í jarðarför í Færeyjum, en það er aldrei að vita.

  Fór á fund í mótanefnd GN í gær. Þar var verið að skipuleggja Neistaflugs golfmótið sem verður að vanda stærsta og flottasta mótið okkar. Hefði gjarnan viljað vera þar með en það er ekki á allt kosið og minnst á golf. Ég ætla ekki að hafa golfsettið með til Færeyja. Það er að vísu 9 holu völlur í Þórshöfn en þetta er svarið sem ég fékk þegar ég spurðist fyrir um hvort ég mætti spila þar og hvað það myndi kosta; Tað er OK. Golfvøllurin er ikki góður, sera primitivur, men tað er so tað, vit hava. Kostnaðin finna vit útav, tað verður ikki nógv, kanska 200,- kall.

Elska þetta mál.

Góður vinur látinn

   Siggi vinur minn Björns er dáinn. Hann lést á sunnudagskvöldið eftir erfið veikindi. Ég minnist hans með söknuði og er þakklát fyrir að hafa kynnst honum og átt við hann og Randí gott símaspjall fyrir stuttu. Við brölluðum margt saman í Þrótti, stóðum fyrir þeim samskiptum við Sandavogs Íþróttafélag sem stendur enn í dag. Fórum saman í keppnisferðir um víðan völl. Við vorum gott teymi eins og það heitir í dag, sem þýðir einfalslega að við unnum vel saman. Blessuð sé minning góðs drengs.